Argumentum ad fidentia

Dialegd: Schbaimarisch

S'argumentum ad fidentia (ladainisch fa „Agumend, wu uffs Selbschdvadrauwe vunna Person gehd“) ischn Deng'gfehla, än logische Fehlschluss, ä Schoinagumend unn a än rhetorische Gniff. Baim argumentum ad fidentia werd efach des Selbschdvadrauwe vunde Person og'griffe, wu ä Aussach gmachd hodd, ohne dasses irschnd ä odda Faggde gewwe ded.[1]

Schema Schaffe

Die allg'moin Form vun dem Druchschluss isch


De x bhaubd P.
Isch de x sisch do wirglisch sischa?
Druchschluss: Alla, deswesche isch P falsch.

Bischa Schaffe

  • Sternberg, R. J., III, H. L. R., & Halpern, D. F. (2007). Critical Thinking in Psychology. Cambridge University Press.
  • A. Schopenhauer, Eristische Dialektik oder Die Kunst Recht zu behalten. 1830/31. (Edition Arthur Hübscher (1966); Haffmans Verlag, Zürich 1983, ISBN 3-251-00016-0) gugschd bai Reclam
  • Charles Leonard Hamblin: Fallacies. Methuen London 1970, ISBN 0-416-14570-1 und ISBN 0-416-70070-5 (Taschenbuch), Neuauflage von 2004 bei Vale Press, ISBN 0-916475-24-7 (Taschenbuch).
  • Maurice A. Finocchiaro: Galileo and the Art of Reasoning. (Boston Studies in the Philosophy of Science, vol. 61.) Dordrecht 1980.
  • Hans. V. Hansen, Robert Pinto, Fallacies: classical and contemporary readings
  • Irving M. Copi, Carl Cohen, Introduction to Logic, 2010, 14. Auflage, Routledge, isbn 978-0205820375, oclc 862726425

Gugschd a uff Schaffe

Vawais Schaffe

  1. Logicallly fallacious argumentum ad fidentia