Keschdebersch

De Adiggl isch iwwa de Keschdebersch in Weisrem, fa onnare Bdaidungen vun Keschdebersch konschd do gugge unn fa Keschde do

De Keschdebersch (daitsch Ludwigshain) is in Weisrem am Sand.

Bdaidung

Eichendlich isses gar kän rischdische Bersch, ehr sohn Hiechel. Sein Nome hott er vun de viele Keschdebäm, die wu do stehn. Mid-are Fläsch vun fuchzisch Hegdaa un eme dischde Netz vun Weeche ischs e wischdichs Naaäholungsgebied fä di Umgewung. En Deil vum Gebied schdeht unner Nadurschuutz un s hot dord e Feischdbiotob. Als eichendlich sidairopäische Aad kummd de in Deitschlånd seldene Schdebbefenchl (Seseli annuum) vor^[1].

Im Herbschd, wans widder neie Woi gebe dut, do is mords was los uffm Keschdebersch. Do sischde alle meschlische Lait mit Aldidudde oder Loinedasche rum renne un die Keschde eisammle. Do mähnscht als emol manschi Dudd misst alle ridd aussenanner reise, so voll isse gschdobbt mit Keschde.

Awwer ach im Summer isses schä uffem Keschdebersch. Selbschd beim häseschde Wetter bleibds im Schadde unner dene große Bäm ohgenähm kühl. Uffem Keschdebersch gibts iwwers Johr immer als emol Feschde un Vaåschdaldunge. Immer am 3. Adwendwocheend isch di "Waldwoihnachd im Ludwischshoin" mid eme Woihnachdsmaagd, wu Kunschdhåndwerg un Chrischbääm ågebode werre, un Wåndarunge mid Käze im dunggle Wald.

Denkmol

Uff-em Keschdebersch schdeht in Gedenkschdää mid folgender Inschrifd, aus derre ma aa erfährt, wuher de Nome "Ludwischshoin" fä de Keschdebersch kummt^[2]:

"Am 3. Sebd. 1871 isch der Keschdebersch do Soiner Majeschdäd LUDWISCH II. zur Eah mid em Nome LUDWISCHSHOIN bezeischend worre, welle Ihr Hoheit Soine Majeschdäd huldvollschd åzunemme geruht hot"

Uf da ånna Seid schdeht gschriwwe:

"Soiner Majeschdäd em Keenisch LUDWISCH II. sowie unsare dabfare Griecher zur Entsinnung ans gloareische Johr 1870/71 gewidmd vun de Gemoinde Weißrem am Sand"

(Di Inschrift is im Orginal uff Hochdaitsch)

Wua lische dud

Un zwar wonn de raus fahrschd, Rischdung Maxdorf, vor de Audowerkschdadd reschds enoi in de Riedweg, un dann gans bis zum Enn, do is de Keschdebersch.

Quelle

Netzseide

http://www.weisenheimamsand.de/

Änzlnochweis

↑ Himmler, H. & Lang, W. (2009): „Die eigentümliche Flora“ – Fundortangaben von der Mittel- und Unterhaardt vor 100 Jahren. POLLICHIA-Kurier 25/4: 18-19 (als Pdf-Dadei)
↑ Bilder uf www.weisenheimamsand.de

49.5061111111118.2436111111111Koordinaten: 49° 30′ 22″ N, 8° 14′ 37″ O

[1] Himmler, H. & Lang, W. (2009): „Die eigentümliche Flora“ – Fundortangaben von der Mittel- und Unterhaardt vor 100 Jahren. POLLICHIA-Kurier 25/4: 18-19 (als Pdf-Dadei)

[2] Bilder uf www.weisenheimamsand.de

[1]

[2]