Färschdbischuf hod mern Bischuf ghääße, der wu zuglaisch aach nuche Färschd war un aach aischnverandwordlisch des Färschdedum regiert hod. Gäwwe hods die Oirischdung ner im Hailisch Reemisch Raisch vun de Daitsch Nadzion|Hailisch Reemisch Raisch vun de Daitsche Nadzion. Annärschdwo sin zwa aach Kärschefärschde ande Schdaadsmachd bedailischd gewesd orrä sins nuch, awwe de Rischljöö fär zum Baischbiel waa Kadinaal un ea waa Minischda - uhne doßs ää mim onnan zu due ghad hod. Än Färschdbischuf awwe waa Färschd, waila Bischuf vunärem Färschdbischdum waa. Dóó, wu des sunschd nuch voakumme is, waas ä Ausnahm, ned die Reschl - un schun glai gaaned ä Inschdiduzion wie im HRR.

Im HRR Schaffe

Schun Oddo de Grooße hod sich uf die Kersch als ännerä "raischunmiddlbari" Inschdiduzion gschdidzd un iane Färschde, de Bischef un Äbde, Macht gäwwe, wu ned ärblisch waa. Do waa die Ärhewung inde Färschdeschdand ner nuch ä logisch Folsch.

Schbeeda sin don 1356 die Färschderzbischef vun Määnz, Kölle un Dria aach nuch Kuafärschde worn.

Um 1800 hen mer im HRR 28 Färschderz- un Bischdüma ghed - koaz denooch dorsch die fronzeesisch Rewoluzion ner nuch ääns: de Kuafärsschd/Erzbischuf vun Määnz, Karl Theodor von Dalberg, als de Kuaerzkonzla vum Raich (vun 1806 oo als Färschdbrimas vum Rhoinbund) hod fer ä paa Joa nuch soi gaischdlischen Schdaad rechiere gekennd, is awwee 1810 aach "sägularisiad" un ins Großhärzuchduum Frongfod umgewannld worn, des wu de Daalbärsch nuch bis 1813 regiad hod.

Dänne Färscherzbischef faschd glaichgschdelld waan die Färschäbde, när hänse ned all ä "Virilschdimm" ghed, sunnärn als "Bank" abgschdimmd ("Kuriadschdimm").

Fär Leseradde Schaffe

  • Joachim Fernau: Deutschland, Deutschland, über alles - die Geschichte der Deutschen