Text:Mein schinste Gruß d'r Wearreraa
Peter Geibel (1841-1901)
Mein schinste Gruß d'r Wearreraa
Di Wearreraa, su schih gelähje,
Meat Wiß ean Wahld, meat Doahl ean Hih,
Die Wearreraa meat all ihrm Sähje,
Meat Frücht ean Obst, meat Mensch ean Vieh -
Däi läiw ich üwer alle Moaße
Meat ihrer Luoft ean meat ihrm Wih;
Si eaß m’r suh ohs Herz gewoase
Wäi uf d’r ganze Welt nix mih.
Kah Land der Welt eaß se vergleiche
Aach meat der goldne Wearreraa.
Ds Haamwih douth ahm oft beschleiche,
Ean brecht ahm just d’s Herz ezwaa,
Di Welt eaß drauße nix degähe;
Di Frimd si eaß su kahlt ean huol.
Di Wearreraa meat all ihrm Sähje,
Däi grüß ich drim vill dausig muol.
De Bauerschleut als wäi de Städter,
D’m Löpps, d’m Hannes, wäi d’m Schorsch,
D’r Wääs, d’m Verrer, wäi d’m Pätter,
De Maricher meat samt de Borsch,
D’r Anliesbeth eam Biwer-Motze,
D’m Julche ean seim Fearrer-Hout,
De Dicke, Lange, wäi de Korze -
Aich seih ’n allmenanner gout.
Hot ahner wink, hot ahner vill;
D’r Städter meat de Glasse-Händsche,
D’r Bauerschmann eam blohe Kill.
Di virnehm Dam meat Perle-Dasche,
Di Keche-Bärwil stramm ohm Heerd,
D’r Just meat Belzkapp ean Kamasche -
Si all, si seih mer läib ean wert.
Gesondhaat, Frirre, Wuhlstands-Zeire
Ean Gleck ean Sähje jeder Schwell -
Do seid ’r noochet se beneire:
Su Handwerksmahster wäi Gesell,
Su Bauerschmann wäi Doahelihner,
Su Keand ean Kehl, su Mann wäi Fraa;
’S gebt dann nooch kah Gähjend schiner,
Als wäi di goldig Wearreraa.
Aich will mein läibste Gruß auch schecke
D’r Wearreraa meat Leut ean Land.
D’r Himmil mog se reich beglecke,
Ihrn Bürjer- ean ihrn Bauernstand.
Di junge Leut meat samt de Ahle
Ean aach de Säugling uf’m Schuuß -
Däi soll menanner Goatt erhahle,
Däi grüß ich meat meim schinste Gruß!
Quell Schaffe
- Peter Geibel: Mein schinste Gruß d'r Wearreraa! Neue Gedichte. 1. Offlooch, Verlag C. Scriba, Friedberg 1895, S. 3-4
Di Schreibweis stimmt med em Orginaltext iwwerei.