St. Moarids (Schbaija)

Die Keäasch St. Moarids in Schbaija ischä godischi Paakeäasch gwesd, wu uffm haidische Kenischsbladds im Zendrum vunde Schbaimara Aldschdadd gschdonne isch. Die Keäasch hodd domols als bedaidenschdi godisch Keäasch inde Voadapals golde.

Die Ruin vun St. Moarids im Joa 1783

Glääni Gschischd

Die Keäasch St. Moarids isch im 11. Jaahunad als Haubdparai vunde Birschaschdadd Schbaija g'grind worre. Oinische meenen awwa, dasses im ausgejende 9. odda 10. Jaahunad g'baud worre isch. Im 13. Jaahunad hoddmase doan im speedromonische Schdiel nai eabaud. Die Keäasch hoddn schbidshelmische Weschdduam kabd, wu 60 Meda hoch gwesd isch. Sie isch uug'fea 40 Meda long, 25 Meda braid un bis unnas Dach guud 20 m hoch gwesd. Im 15. Jaahundad, inde Joare vum 1422 bis 1468, hoddma die St. Moarids-Keäasch middm Schdifd St. Germon zomme g'leschd un middm schbedgodische Gweahaus unm Koa ausg'baud. Dodzu hoddma a noch ä uug'fea 2 Meda hohe Ringmauwa drumrum gbaud.

Baim Schbaimara Schdaddbrond im Joa 1689 isch die Keäasch bis uffde Duam un die Maua abgbrond. Ma hoddse nemme uffg'baud un um 1806 doan endgildisch abg'risse un on dea Schdell doan de haidisch Kenischsbladds oag'leschd.

Haid

Die Funamend sinn a haid noch unnam Kenischsbladds. Erinnarunge on des ejemolisch Wahzaische vunde Birschaschdadd Schbaija komma im Hischdorische Museum vunde Pals oagugge. S'hod a noch Zaischnunge vun dem frijare Sagralbau.

Bischa

• Franz Staab, C. Ehlers, H. Flachenecker (Hrsg.): Die Kirchen- und Klosterlandschaft der Diözese vor der salischen Sepultur in Speyer., Band 6 Geistliche Zentralorte zwischen Liturgie, Architektur, Gottes- und Herrscherlob: Limburg und Speyer, Vandenhoeck & Ruprecht in Göttingen, 2005, ISBN 3-525-35309-X.

49.3165111111118.4367444444444

Dialegd: Schbaimarisch